කදුලු කවිකාරකම.....

කියන්න...
කවුරුවත් දැක්කේ නැති
කාටවත් ඔනේ නැති
ආදරේ කරන්න හිතෙන්නේ නැති....
මේ කදුලු ඇස් දෙකට
ඔය තරම් ආදරේ ඇයි....

පාලුවෙන් තිබුණු හිතට
හිතන්න දෙයක් නොතිබුණු හිතට
පතන්න දෙයක් නැතිවුණු මේ හිතට
කවුරුවත් නෑ කියලා හිතුණු
මේ අසරණ හිත ගැන
නුඹ හිතන්නේ ඇයි කියන්න.....

ඒ වගේ දුක් වින්ද
සාන්කාවෙන් තනිවුණ
හරි අහින්සක මලකට
ආදරේ පාට ගාන්නේ කවුද......
පුන්චි මල් වට්ටියකට මල් පොකුරු මිසක්......

ජීවිතේ කවදාවත් ආදරේ
දැක්කේ  වත් නැති...
හරියට පවු පුරපු ඇස් දෙකකට
නොහිතූ....... නොපතූ මොහොතක
දැණුනු නුඹේ ආදරේ ගැන
නුඹේ ඇස් වලින් කියන්නේ ඇයි..............

හීනයක් වෙන්න ගිය ජීවිතය
මේ වගේ සැබෑවක්ව පිබිදවූ
නුඹේ සෙනෙහසට
මේ කදුලු කවිකාරකම
කුලුදුලේම පුදමි මම.....
හැමදාමත් නුඹ වෙනුවෙන්ම..........