2013/07/23

කතාවක කතාවක්.....

ගොඩ දවසකට පස්සේ ලියන්න හිතුනා. එහෙම හිතුනෙ කතා පොතක් කියෙවුවා එකේ දැකපු කතාවක් හිතට දැනුනා. හිතුනා එක ලියන්න ඔනේ කියලා. ඔයාලා එ කතාව අහලා තියෙනවාද දන්නේ නැහැ. ඒත් මම එහෙම කතාවක් අහුවෙ අදමයි......

කුරුල්ලෙකුයි කිරිල්ලියෙකුයි ආදරය කලාලු. ඒත් ටික කාලෙකින් කුරුල්ලා අළුත් කිරිල්ලියෙක් එක්ක කූඩුවක් හදන්න වෘන්දා වනයට පියාඹලා ගියා. පැලෙන්න තරම් කුරුල්ලාට ආදරේ කල කිරිල්ලිට මේ වෙන්වෙන දුක දරාගන්න බැරිව අහසේදිම පපුව පැලිලා මැරිලා ගගට වැටුණා. කාත් කවුරුත් නැති කිරිල්ලි මළ දුකට හඩන්න කෙනෙක් හිටියෙත් නැහැ. මල් පත්තිනි මෑණියෝ මේ ලගින් යද්දි කිරිල්ලිගේ මළ කඳ දැක්කා. පපුව පැලිලා මිය ගිය මේ කිරිල්ලිව දැකපු ඇයට දුක හිතුනා. ඒ නිසාම කිරිල්ලිගේ මළ කඳත් අරගෙන කාලි මෑණියන්ව මුණ ගැහෙන්න ගියා.

කාලි මෑණියෝ පලි ගැසුවා පුංචි කිරිල්ලිට මේ දුක දුන් අයට. ඒ දුක් දුන් අයගේද පපුව පැලී යාවා කියා පලි ගැසුවා. කුරුල්ලා වෘන්දා වනයේ අළුත් කූඩුවක් හදලා අළුත් කිරිල්ලියක් එක්ක සපුමල් වැස්සේ නෑවෙමින් ඉද්දී පපුව පැලී බිම වැටුනා.

ඉන්පස්සේ පත්තිනි මෑණියන් පුංචි කිරිල්ලිව රැගෙන ගොස් වරු තුනක් තන කිරෙන් නහවා හිමාලයේ පස් පපුවට බැන්දා. දවස් තුනකින් කිරිල්ලිට පණ ආවා. කිරිල්ලිට පණ ආ විගසම කිරිල්ලි කීවේ තමා හැර ගිය කුරුල්ලාගේ නම. එවිට පත්තිණි මෑණියෝ සිදුවූ දෙය කිවා. කාලි මෑණියන් පලි ගැසූ නිසා කුරුල්ලා මිය ගිය වග..

මේ ඇසූ කිරිල්ලිය හඩමින් කුරුල්ලාගේ මළකඳ සොයා වෘන්දා වනයට පියඹා ගියා. මේ දැක කිරිල්ලිය ගැන දුක් වුන පත්තිණි මෑණියෝ කුරුල්ලාටද පණ දුන්නා.

ඉන්පසු කුරුල්ලා වැරදි වලට සමාව ගෙන යළි කිසිදා කිරිල්ලි හැර නොයන බවට පත්තිණි මෑණියන් ඉදිරියේ පොරොන්දු වුනා.....


ප.ලි.
හිතට අමුත්තක් දැනුණු කතාවක් නිසා ලියන්න හිතුවා..... අනේ මන්දා...