මගේ පළමු වසන්තය ....

සබද මට අහසකි නුඔ
මා මිහිතලයක් වු කල...
අප හමුවිම නෙත් මායිමේ
ක්ෂිතිජයකි දුර පෙනෙන...
ළ‍ං වත්ම ඉගිල යන
මගේ පළමු වසන්තය.....
විය මට මිරිගුවක්
කිසි දිනෙක හිමි නොවන.......

මා පව්කර ඇතිවා....

හිනාවෙලා ලග රැදෙන්න...
පෙම්වත කවි කතා ගොතන්
ඔබ පාමුල විසිරවන්න
අනේ ඉතින් මා පින් පිරැවා...
දෙඅත් බැදන් ඇවිද යන්න
එකම මගක හමුවන්නට
ඔය ඇස් ලග දිවි ගෙවන්න...
බැරි තරමට පව් මා කර ඇතිවා.....