බස් එක ගිනි ගන්නවො...........

මේ සිදුවීම වුනේ ගිය අවුරුද්දේ සැප්තැම්බර් 20 හරියටම අගහරුවාදා. මම සාමාන්‍යයෙන් ගෙදර යන්නේ සිකුරාදා හවස.ඒත් එදා හදිස්සියේ යන්න වුනේ බදාදා ගමනක් යන්න තිබුන නිසා. ඉතින් වැල් වටාරම් නොකියා විස්තරේ කියන්නම්කො...

එදත් වෙනදා වගෙම මම මහනුවර A/C එදත් වෙනදා වගෙම මම මහනුවර බස් එකකට නැගලා ටිකක් ඉස්සරහාට වෙන්න ඉදගත්තා. වෙනදානම් ඉතින් jumpping පිහිට වුනත් එදා සෙනග අඩු නිසා එහෙම අවුලක් වුනෙත් නැහැ. මම හොදට ඉදගෙන බස් එක පිටත් වෙද්දිම වගේ සුපුරුදු නින්දට වැටුණා. එත් ටෙක්නිකල් හන්දියෙදි බස් එක පාර මැද නතර කරලා කොන්දොස්තර අයියා එලියෙන ගිහින් පිටිපස්සේ මොනවාදො කරලා ආවා. බස් එකත් කිසිම කරදරයක් නැතිව යන්න ගත්තා. මාත් හොදට නිදාගත්තා.

ගොඩක් දුර ඇවිත් මාත් හොදටම නිදියලා. මට හීනෙන් වගෙ පිටිපස්සේ ඇන්ටි කෙනෙක් කෑගහනවා ඇහෙනවා බස් එක පිටිපස්සෙන් දුමක් එනවා කියලා. මම හිතුවා මේ හීනයක් වෙන්න ඇති කියලා. ඒත් කොකටත් කියලා මාත් හීනෙන් වගේ ටිකක් ඇස් ඇරලා. බලද්දි ඇත්තටම බස් එක දුමින් පිරිලා. මමනම් හිතුවෙ බස් එකේ A/C එකේ ප්‍රශ්නයක් කියලා.

කොන්දොස්තර අයියත් කියනවා ජනෙල් ටිකක් ඇරගෙන ගියම හරියයි කියලා. එහෙම කියගෙන ජනෙල් අරගෙන තව ටිකක් දුර සැහෙන වේගෙකින් යනවා. දැන් ආයෙමත් තත්වය යහපත් නිසා මම ආයෙමත් සුපුරුදු නින්දට වැටුනා. එත් ගොඩක් දුර යන්න හම්බ වුනේ නැහැ පිටිපස්සේ හිටපු ඇන්ටි කෑගහන්න ගත්තා බස් එක ගිනි ගන්නවො නවත්තන්න කියන්න කියලා. යන්තම් බස් එක නතර කරන්න වේගෙ අඩුකලා. එත් එක්කම පිටිපස්සෙන් ආපු බයිසිකලයකුත් ඉක්මනට ඉස්සරහාට ඇවිත් ඩ්‍රයිවර් අන්කල්ට කියනවා බස් එකේ පස්ස ගිනි ගන්නවා කියලා. ඔන්න එතකොට තමා ඩ්‍රයිවර් අන්කල් බස් එක නතර කලේ.

බස් එක නතර කලා විතරයි කට්ටිය පෙරලගෙන බහින්න හදනවා. අර කලින් ඉදන් කෑගහපු ඇන්ටි ශේට් උඩින් පැනලා ගිහින් බැහැලා ඉවරයි. මම ඉදගෙන හිටියෙ ඉස්සරහා ඉඩන් තුන්වෙනි ශේට් එකෙ වුනත් මට බහින්න බයයි කට්ටිය කලබලෙට මාව පෙරලගෙන යයි කියලා. මම ඉතින් වෙන දෙයක් වෙන්න කියලා හිතලා පිටිපස්ස බැලුවා. මහා ලොකු ගින්නක් නැහැ තැලිලා තුවාල කරගන්නේ නැතිව හිමිට බහිනවා කියලා හිතලා ඉදන් හිටපු තැන හිටගෙන හිටියා. එ ඉතින් මම කරපු දෙනෙ.

මට එහා පැත්තේ හිටිය අන්කලුත් බය වෙලා පුලුවන් තරම් ජනේලය ඇරියා එතනින් පනින්න. එත් එයාට එතනින් එලිය බැලුවම බය හිතිලා සද්දනැතිව හිමිට බහිමු නෙද කියලා මට කියනවා. මාත් ඉතින් හිනාවුනා. හොදම වැඩේ කියන්නේ බස් එක නතර කරලා තියෙන්නේ ලොකු කනුවකට කිට්ටුව. කානුවට එහා වෙල. එ පැත්තෙන් පැන්නොත් ඉතින් මඩෙ තමා. අනිත් පැත්ත පාරනේ ඒ පැත්තට කලබල වෙලා පැන්නොත් ගින්නට වඩා හපන්නේ.

කොහොම වුනත් කට්ටියගේ කලබලේට එහා පැත්තේ මොකක්ද තියෙන්නේ කියලා බැලුවෙ නැහැ පැන්නා කට්ටිය ජනෙලෙන් එලියට. වෙලටයි කානුවටයි වැටුන කොල්ලොනම් ලජ්ජාවට අමාරුවෙන් ගොඩ ආවා සද්ද නැතිව. එත් දොරෙන් බහින්න ගිහින් කට්ටියගෙ තල්ලු කිරිල්ල නිසාම කානුවට වැටුන ඇන්ටි කෙනෙක් කෑගහනවා "අනේ මාව බෙරගන්න... බුදු අම්මො මාව බෙරගන්න...." කියලා. ප්‍රශ්නෙ කියන්නේ එතන කරුවලයි ඇන්ටිත් සද්දන්ත කෙනෙක්. එත කට්ටිය කොහොම හරි අර ඇන්ටිව කානුවෙන් ගොඩ ගත්තා.

මමත් කට්ටිය ඔක්කොම වගේ බැහැලා ඉවර වුනාම හිමින් බැස්සා. කොහොම හරි වට පිටේ තිබුන ගෙවල් වල සහයොගයෙන් වතුර දාලා ගින්න නිවුවා. අපි එතනින් වෙන බස් එකක නැගලා ගෙදර ගියා.

එදානම් ටිකක් බය වුනා. මැරෙන්න නෙවේ රැවෙලා තනියෙන් මගක මොකද කරන්නේ කියලා. එත් මටනම් එතන හිටිය ඇන්ටිලා කලබල වෙලා කරන විකාර දැකලා හිනාව නතර කරගන්නත් බැහැ.

එත් ඉතින් හරි පුදුමයි පහුගිය අවුරුදු ගානක්ම ඒවගේ හදිස්සි අවස්තාවන් වලට මුහුණ දෙන විදිහ අපි ඉගෙන ගෙන තිබුනානෙ. එ වුනත් කට්ටිය කලබලෙ නිසා නිකන් තුවාල කරගත්තා. මෙක මතක් වෙද්දි හිනා ගියත් ඉගෙන ගන්න දෙයක් තියනවා. කරදර අවස්තාවක කලබල වෙලා කිසිදෙයක් කරගන්න බැහැ කියන එක.

ඇත්තටම ඒ වෙලා තියෙන්නේ A/C එකට පොවෙර් දෙන්න පිටිපස්සේ වයර් දෙකක් එකට ගැටගහලා තියෙනවා එක ස්පාර්ක් වෙලා ගිනි අරගෙන.

ගොඩක් දවසකින් ලියන්න ගත්තෙ. අඩුපාඩු තිබුනොත් සමාවෙන්න හොදේ