2010/01/15

කියන්න මට ............

දුක හිතුනාට අඩන්නෙ නැහැ නෙත්.......
ජීවිතේ හැමදාම ....
එක හුරු දෙයක්...
කියනකොට වචන වලින්
ගල් කුලක් වගේ කියලා ආදරේ......
නෙතු පියෙන අැසිල්ලට..
බොදවෙලා යනවා ලේසියෙන්ම....

වළාකුලක් වගේ පාවෙලා අැවිත්
මුදු මොලොක් මල් කැකුලක් සේම.....
හිතට රිංග ගත්තු ආදරේ....
ජීවිතේ හැමදාටම එලිය දෙන..
හිරු කිරණ කැයි පැතු ආදරේ...
නොකියාම යන්න යාවි..
දුක් දෙන්න බැහැ ආදරේ හින්දා...!

මගේ ජීවිතේම ඔබයි කියාපු..
වචන පොඩිති...
තවත් කෙනෙකුට අයිති වේවි..
දුක නොහිතාම
මුමුනාවි ආදරයෙන් .....
අපි අලුත් ජීවිතයක් පටන් ගනිමු කියලා.....

හීන මල් පෙති විසිරිලා යාවි
ආයෙමත් නොපිපෙන්නම....
එත් මං හරි ආසයි .....
ඉටු නොවුනත් සොදුරු සිත්තමක් සේම....
මගේ පැතුමි මං ගාවම තියාගන්න....
කියන්න........
මෝඩ කෙල්ලෙක් රවටිටලා......
මොනවාද ලැබුනෙ කියලා......

මගේ ආදර කතාව 3

මගේ ආදර කතාවෙ ඉතිරි හරිය මෙතරමි ඉක්මනට කියන්න හිතාන හිටියෙ නැහැ. එ මම මෙ දවස් වල ටිකක් විතර දුකින් ඉන්න නිසා. එ වුනත් මට හිතුනා මගෙ කතාව ලියන්න. මම ඔයාලාට කිවුවානෙ එයාගෙන් අහලා එයාගෙ නම කියන්නමි කියලා එත් දැනට නම කියනවාට කැමති නැහැ. එ නිසා මම මගෙ මහත්තයා කියලා ලියන්නමි.(කොහොමත් මම එයාට කතා කරන්නෙ එහෙම)

එදා දෙසැමිබර් 20. වෙනදා වගෙම එදාත් උදේ අපි දෙන්නා NIBM ගියා. එදා අපෙ batch එකට තිබුනෙ tute එකක්. එයාලාට C++ practical exam එක. මට tute එක 12 වෙද්දි ඉවර වෙනවා එ නිසා එදා හවස මම නුවර එන්න හිතාන හිටියෙ. එදා ඉස් ඉස්සෙල්ලාම තනියෙන් යන්න හිතුවෙ. ඉතින් මගෙ මහත්තයාට exam ඉවර වෙන්න තිබුනෙ 12.30. එයා කියලා තිබුනෙ එයාට ඉවර වුන ගමන් මාව කොටුවෙන් බස් එකට නග්ගන්නමි කියලා. ඉතින් මම tute එකට ගියා. එයාලාට exam පටන් ගද්දි ටික වෙලාවක් පරක්කු වෙලා. ඉතින් ඉවර වෙන්න තිබුන වෙලාවට වඩා පරක්කු වෙලා ඉවර වුනෙ.

මම tute එක ඉවර වෙලා මගෙ මහත්තයා එනකමි බලන් හිටියා. ඔන්න මගෙ මහත්තයාට exam ඉවර වුනෙ 1.30ත් පහුවෙලා. ඉතින් වෙලා ගිහින් නිසා එයා මාවත් එක්කගෙන ඉක්මනට යන්න පිටත් වුනා. අපි එ දවස් වල කොටුවට යන්න බස් එකට නගින්නෙ 120 බස් වලට. එදාත් අපි එ පැත්තෙන් අැවිදන් ආවා. අතරමගදි මගෙ මහත්තයා වෙලාව බැලුවාම එයාට තෙරුනා එ වෙලාවෙ මම නුවර යන්න බස් එකට නැග්ගොත් ගොඩක් පරක්කු වෙනවා කියලා. එ නිසා මට කිවා අද යන්න එපා හෙට යන්න කියලා. මම ගෙදරට කෝල් කලාම අමිමාත් කිවිවෙ පහුවදා උදෙ එන්න කියලා.

අපි හැමදාම ගියෙ කෝචිචියෙනෙ එ වුනත් එ වෙලාවට කෝචිචියක් නැහැ. එ නිසා මගෙ මහත්තයා කිවා අපි Town hall ගිහින් එතනින් 193 කඩවත බස් එකක යමු කියලා. එ දවස් වල මම ඔය පාරවල් දැනගෙන හිටියෙ නැහැ. එ දවස් වෙද්දි අපි ගොඩක් හොද යාලුවො නිසා මට එයා එක්ක යන එක එ තරමි දෙයක් වුනෙ නැහැ. ඔන්න අපි Town hall අැවිත් බස් එකට නැග්ගා බිස්කටි පැකටි එකකුත් අරගෙන.

ඔන්න ඉතින් බස් එකට නැගලා බිස්කටි කන්න පටන් ගත්තා. ටික වෙලාවකින් බස් එක යන්න පිටත් වුනා. ඔය අතරමගදි මගෙ මහත්තයා මගෙන් ගොඩක් දේවල් අැහුවා මට ගොඩක් දේවල් කිවිවා.

ඉතින් එදා අපි කතා කල දේවල් පස්සෙ දවසක කියන්නමි අද හිතුවාට වඩා බිලොග් එක ගොඩක් දිග වුන නිසා.