කටුකවු ගිම්හානය නිමා කරමින්
සිදි බිදි ඉරිතලා ගිය
සිත් පොකුණු සනසා
ස්නේහයේ මහ වැසි .....
ඇද හැලුණු දා....
වියළි ගිය නෙත් මල් විකසිතවී
ගොළු වී ගිය මුව කමල දොඩමළු වී......
හන්තාන කදු මුදුනින් වසන්තය එබී බලන විට
දොරගුළු දැමූ සිත් මඩල
සිසාරා හැමූ.....
ස්නේහයේ නොමියෙන සුවද
අපි අපේම වී.........
යලිදු එක්තැන් වූ වගයි......
ප. ලි.
පහුගිය දවස් වල ලියන්න ගොඩක් දේවල් හිතට ආවත් කම්මැලි කම නිසාම ලිවේ නැහැ. එත් අද ගේ අස් කරන්න අම්මාට උදවු කරද්දි මම ඉස්කොලේ යන දවස් වල ලියපු නිසදැස් පොත හම්බවුනා. පහුගිය කාලේ ඒක හොයගන්න තිබුනේ නැහැ. (අම්මා හංගලා) එක තවමත් ඉස්සර වගේම තියෙනවා. අයෙමත් එකේ තියන නිසදැස් ඔයාලා එක්ක බෙදාගන්න හිතුනා.. එත් ඉතින් මෙවාගේ හොද නරකනම් කියන්න මම දන්නේ නැහැ. ඔයාලා කියවලාම බලලා කියන්නකො...
මහ වැස්සකට පස්සේ අවට පරිසරය හරි සුන්දරයි!
ReplyDelete